Wandelkaart: http://afstandmeten.nl/index.php?id=2763438
Voor de eerste keer langs deze GR 128 zijn we met vier. Roland is terug van een lange boottocht en ook Jan en Jef konden zich vrijmaken.
Het begint goed. Al direct lopen we op een pas gemaaid graspad evenwijdig met de spoorweg. We draaien links, langs de Kleine Gete die we volgen tot in Ezemaal. Hier schakelen we over op beton. Langs rustige landwegen gaat het naar Eliksem.
We kruisen de Kleine Gete, staan even stil bij de gebouwen van de oude Koningsmolen. Daarna verder verhard, rond Wommersem. We picknicken bij een klein kapelletje, stappen dan tot we bij de Grote Gete belanden en zo in Drieslinter aankomen.
We passeren een mooie dreef met enorme bomen, ze zien er uit als populieren maar met witte bast, witte abelen! In Drieslinter, bij het verlaten van de Grote Gete, vinden we een café. Het doet deugd, even zitten, met leuning, beentjes laten hangen en ondertussen genieten van een natje en een droogje.
Terwijl we er zitten gaat het droogje over in een natje, het plenst. Regenbroek, regenjas, paraplu, alles wordt uit de kast gehaald voor we verder stappen.
We starten in de gietende regen maar na een tijdje gaat het over, komt de zon er door en lopen we te stomen. Regenbroek en –jas verdwijnen terug in de rugzak.
We kruisen de Kleine Gete en lopen op een beschermde weg naar Zoutleeuw. “Overtreders worden gestraft.” Zijn we “over”treders als we op de oude kasseistenen stappen? Het is ons niet duidelijk.
Net voor Zoutleeuw slaan we rechtsaf, volgen de variante naar het station van Sint Truiden. Kilometers ver langs een oude spoorwegbedding, beton, beton, zo ver het oog reikt. Alleen vlak voor Sint Truiden zorgt een speelweide nog voor enige afwisseling.