Wandelkaart
In het voorjaar kreeg ik, als medewerker, de nieuwe topogids van de GR 128 toegestuurd.
Corona zorgde voor hindernissen maar nu vond ik het toch tijd worden om eens bus en trein in te schakelen voor een wandeling in lijn, langs de vernieuwde GR 128, niet te ver van huis, Drongen – Deinze dus.
Een mondmasker maakt het niet extra gezellig, maar het is een kleine moeite om je medereizigers te beschermen tegen rondspattende virusdruppeltjes. Toch vloog het ding vlug uit tussen bus en treinstation. In het station en op de trein ging het weer aan; een boterhammetje eten op de trein is er dus niet meer bij, maar het was niet ver.
In Drongen zitten we al direct op GR en tot mijn verbazing is er verrassend veel onverhard. Spoedig lopen we op een wandelpad langsheen de Leie en staren we onze ogen uit naar al die luxeboten. We steken de Leie over via een voetgangersbrug onder de brug van de E 40. Mooi!
Bij de Koutermolen, nabij St. Martens-Latem, eten we een hapje. Het is broeierig heet en de slok water doet deugd. Een paar donkere wolken drijven voorbij en pas dan besef ik dat ik geen regenjas, geen paraplu, niets… bij heb. Het ging toch pas ’s avonds regenen???
We doorkruisen Sint Martens Latem; restaurants, kasseistraatjes… schilderachtig!
Daarna door de Latemse meersen naar het veer van Baarle. We steken niet over maar volgen links de oever van de Leie. Aan de overzijde enorme villa’s, allemaal met grasveld en boot aan de steiger. Vervolgens gaan we door de velden naar Deurle en verder naar Sint Martens Leerne. Op een bank bij een gesloten frituur eten we een boterham terwijl donkere wolken rond ons heen draaien.
Even verder, bij het kasteel van Ooidonk, begint het te regenen. Onder de bomen houden we het nog redelijk droog maar de natte plekken op het wegdek worden groter. Uiteindelijk valt het allemaal best mee, mijn t-shirt is nooit nat geweest, en eenmaal bij het sas van Astene druppelt het nog enkel een beetje na. Er volgen nog een 5 tal kilometer over asfalt langsheen de Leie tot in Deinze en tegen dan liggen de straten er alweer droog bij.
Enkel een opgehaalde brug en een passerende boot scheiden ons nog van een terrasje en het station.
