Junimaand: de dagen zijn op het langst, de nachten op z’n kortst. Ideaal voor zomerse avondwandelingen, als het weer meewil tenminste. Deze keer was de plaats van afspraak de jachthaven van Eeklo alwaar Freddy een wandeling voor ons had uitgestippeld. We startten met een klein groepje richting het Leen, waar onze natuurkenner bij uitstek Carlos ons onderweg weer heel wat weetjes zou meegeven. Na een korte afstand langsheen de weg werd al vlug ingeslagen richting het Leen.
Er werd eerst even haltgehouden aan een grenspaal. Grenspaal? Jawel; de paal geeft de plaats aan van de voormalige grens tussen Eeklo en Maldegem, van voor de fusies in 1977, waarbij een stukje Adegem bij Eeklo terecht kwam. Maar even verder duiken we dus het Leen in. Het Leen, ooit eigendom van Graaf Gwijde van Dampierre (13eE) is eigenlijk een relict van een moerassig gebied. Het is er nog steeds vochtig, en dat zullen we geweten hebben. De talrijke muggen maken immers van elke gelegenheid gebruik om ons een steekje te presenteren. Mijn benen droegen nog enkele dagen de sporen van die beestjes, ik was immers in korte broek gestart… In een recenter verleden was dit Leen een plaats van en voor militairen, die hier ook wel wat sporen nalieten. De betonbaantjes en vijvers, om er maar twee te noemen bijvoorbeeld. Na heel wat interessante weetjes over fauna en flora doemt een metalen constructie voor ons op, die een uitkijktoren is. Terwijl enkelen het niet kunnen laten om eens naar boven te gaan, gaan de anderen alvast plaats nemen in het cafetaria ter plaatse, die nog net niet gesloten is. Het is immers een mooie zomeravond en een drankje smaakt dan wel.
Langs de oude militaire wegen gingen we verder toen we plots de geur van wierrook opvingen in onze neus. Bij een kapelletje van Maria hadden vriendelijke mensen uit andere oorden wat brood en wierook geplaatst, een gebruik die we kennen bij hindoes ter ere van de Goden. Samenleven kan eenvoudig zijn denk ik dan bij mezelf. Hadden maar meer mensen deze houding, het zou een paar oorlogen schelen. Ondertussen begon het wat te druppelen, maar de bomenrij langsheen het Schipdonkkanaal gaf ons gelukkig wat bescherming. Langs het Kanaal van Eeklo, die de Jachthaven eigenlijk is, bereikten we weer onze startplaats. Na het bedanken van Carlos voor de weetjes onderweg wordt nog iets genuttigd. De teller geeft 10km aan. Alweer een leuk en leerrijk tochtje!
Dino