Wandelkaart:http://afstandmeten.nl/index.php?id=2721202
Een combinatie van GR 129, Uilenspiegelpad en GR 131.
Mijn wandelmaatjes kunnen om uiteenlopende redenen niet mee, dus kies ik voor een dicht-bij-huis-wandeling.
’s Morgens neem ik de bus richting Brugge. Aan de Katelijnepoort stap ik af. Direct al zit ik op GR, de 129. Ik volg de rood-witte streepjes onder de brug door terwijl een aantal bootjes in de zon liggen te wachten tot de brug open gaat. Langs de Brugse vaart gaat het verder, over het fietspad. Ik steek de Baron Ruzettestraat over en via Meulestee (ja, ook hier) en de Abdijenroute kom ik aan het AZ St. Lucas dat ligt te blinken in de zon. Ik volg verder het fietspad en word regelmatig opgeschrikt door belgerinkel. GR gaat rechts en zo kom ik in Ver Assebroek. Het is nog te vroeg voor een aperitief in de plaatselijke brasserie, maar op het pleintje eet ik toch een boterham. Daarna verder langs GR 129, die een fikse ommetoer volgt buiten vroeger. Met de Smokkelaars volgden we hier vorig jaar nog een deel van de route, toen bij stormweer.
Na een stuk asfalt en kassei kom ik aan kasteel Ten Torre. Ten tijde van WO 2 sliepen de Duitsers hier en was gans het gebied sperzone. Heden ten dage zijn alle dreven in de buurt afgesloten met hekken en verbodstekens, wolfsklemmen en schietgeweren!; zouden er hier nog enkele van die Duitsers verstopt zitten?
In de dreven loop je door mul zand, het strand.
Tegen de middag ben ik in de Zandberghoeve. Het hek is open dus ik waag het er op. Na een paar keer roepen daagt de uitbater op. Hij geeft me iets te drinken; ik heb gans het terras voor mij alleen. Wegens de veranderde coronaregels diende hij 300 gasten te annuleren voor het komende weekend. Mijn eenzame trappist zal dat niet goedmaken. Er volgt nog een mooi stuk tot we de grens naar Maldegem overgaan. In de Veldhoekstraat kom ik op de vernieuwde GR 131, al altijd de asfaltkampioen! Ik volg, kilometers Veldhoekstraat, daarna kilometers Veldstraat. Geen boom, geen bankje in de schaduw. Bij een paardenboerderij staan een aantal tenten opgesteld. De kindjes spelen aan de overkant in een groot zwembad. De boer van het naastgelegen veld vond het blijkbaar nodig om net nu beer te voeren. De kindjes zullen goed slapen vannacht.
Ik vorder steeds langzamer, geen schaduw, geen bankje… Voorbij de viaduct, langsheen de
N 9 vind ik bij het eerste huis een plaatsje in de schaduw op een muurtje over een gracht. Even de beentjes laten hangen, een druifje eten, eventjes bekomen in de schaduw. Na ruim een kwartier kan ik verder en raak ik rond drie uur thuis. Alles af en de douche in…
Nooit gedacht dat de hitte en asfalt zo’n invloed konden hebben.
