Wandelkaart: https://www.afstandmeten.nl/index.php?id=2997040
Op minder dan een kilometer van Wetteren station lopen we al onverhard. Het heeft de voorbije dag flink geregend en aan de rand van het Hospiesbos worden we voor het eerst getrakteerd op een overdosis slijk. Over het meest drassige gedeelte loopt een stevig knuppelpad dat ons het ergste bespaart.
Daarna komen we in open veld, tussen de planterijen. Evenals Maldegem is Wetteren gekend voor zijn vele kwekerijen. Maar planters, net als boeren, durven wel eens een wegeltje mee om te ploegen. Osmand houdt ons op het rechte pad en leidt ons feilloos tussen de plantjes door.
De regen zorgde niet alleen voor slijk maar ook voor een frisgroene herboren overvloed aan bermplanten. Het is zalig om daar tussendoor te stappen. Dat is ook de makers van de Martinusroute niet ontgaan. De nieuwe route moet binnenkort verschijnen bij Grote Routepaden en sporadisch treffen we al een bordje aan. Jef is bezig aan de layout en profiteert ervan om zelf een paar foto’s toe te voegen.
De Serskampse bossen zijn het volgende hoogtepunt. Opnieuw enorme plassen, modder, omleidingspaadjes en soms zelfs daarbovenop nog een omleiding. Prachtig!
We maken een ommetje naar Smetlede, naar het cafeetje “Bij Roste Mon”, maar Mon is niet thuis. We stoppen een eindje buiten het dorp voor een hapje.
We ronden Impe en lopen nu in het laaggelegen stroomgebied van de Molenbeek; de paden overstroomd, heel uitzonderlijk opgevuld met boomstammetjes. Gelukkig zijn er overal kapelletjes waar we een kaars kunnen doen branden voor droge voeten!
Tot op een paar honderd meter van het station van Lede lopen we onverhard. Een ongelooflijk mooie wandeling én met café rechtover het station. De waardin toont ons een filmpje van de avond ervoor: 10 à 15 cm water in de straat na een 
wolkbreuk.
Geen wonder dat er af en toe een plas was onderweg!