Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2914608
Het voelde “vroeg uit de veren” aan, de voorbije nacht werd er immers overgeschakeld naar de zomertijd. Yes! Helaas is het ook nog altijd coronatijd waarvan de regelgeving bijna niet meer bij te houden is. Bubbels van 4, bubbels van 10, dan weer bubbels van 4, aan het ruitje zitten op de trein, dan alleen maar richting kust, scholen open, scholen dicht, enz…enz… Maar met onze kleine groep hebben we, zoals van voorbeeldige burgers als we zijn verwacht wordt, ons aan de geldende spelregels gehouden en dus bleef alles veilig.
Met de trein ging het richting het kleine stationnetje van Landelies in Henegouwen voor een lokale wandeling richting het dorpje Aulne, waar de ruïnes van een oude cisterciënzerabdij in het kleine dorp een prominente hoofdrol spelen. We volgen eerst enkele vlakke kilometers de oevers van de Samber. We zien vissers geduldig wachten op een goede beet in het lentezonnetje. Ook wij laten ons niet opjagen en nemen voldoende tijd om af en toe eens te rusten en te genieten. Op geregelde afstanden passeren we oude sluisinrichtingen die getuigen van een rijk industrieel verleden. De Samber was immers lang een belangrijke waterverbinding voor de aan- en afvoer van goederen voor de staalindustrie in de streek. Vandaag de dag is er vooral nog pleziervaart. We zien enkele dapperen een poging tot SUP boarden (Stand Up Paddling) doen. De zon schijnt wel, maar ik heb in alle geval nog geen goesting om mij nu al in het water te begeven. Elk zijn ding!
We lopen langs het dorp heen en kunnen de ruïnes nu bijna van alle kanten bewonderen. Werkelijk imposant moet het hier geweest zijn. Hier en daar merken we ook rood-witte tekens van de GR129 Brugge-Arlon op, hoewel we die vandaag niet strikt volgen. Na even kort in de bossen (een kort stukje bois d’Aulne) gegaan te zijn dalen we af tot aan de ingang van de Abdij, die toch wel een brouwerij heeft zeker! We wagen onze kans en een vriendelijke man laat ons een blik werpen op de brouwinstallatie. Hij is zelfs zo goed ons biertje ter degustatie te verkopen die we ons picknickgewijs laten smaken net buiten de muren van de Abdij, die uiteraard gesloten is wegens U weet wel. In betere tijden kan je hier gerust een terrasje doen. Nu liggen ze er verlaten en stil bij. Langs de oevers keren we terug naar Landelies. De tijd laat ons toe ook hier nog “the extra mile” te wandelen langs een pittoresk kerkje (église Saint- Martin de Landelies) Voor we terug richting station gaan kunnen we niet weerstaan aan de verleiding om nog even de lente op onze huid te voelen, en we besluiten om nog even te gaan zitten aan de oever. Ondanks de aangekondigde maatregelen verloopt de terugreis met de trein probleemloos.
De combinatie van gewandelde kilometers, een eerste échte lentezon en vooral het uurtje minder slaap laten zich voelen en er vallen wat oogjes dicht voor een reeks hazenslaapjes. Toch maar weer lekker genoten van een dagje coronaproof wandelplezier en goed gezelschap. We onthouden ook een verrassend Henegouwen!
Dino