Met dank aan Annick Timmerman.
Auteur: Freddy
GR-Vlaanderen heeft een vernieuwde website.
Neem een kijkje op www.groteroutepaden.be en ontdek wat er allemaal veranderd is, en verbeterd.
Wandelen en fietsen is duidelijk gescheiden, de kalender is overzichtelijk opgemaakt en er is een ruime rubriek van mogelijke tochten.
Daarnaast moet een overzichtskaart met de Waalse GR’s de appetijt aanscherpen; daar zorgt ook de webshop voor.
De prijzen en de voordelen van het lidmaatschap mogen natuurlijk niet ontbreken.
Ook de nieuwsbrief werd opgefrist. Wie wil kan zich daarvoor inschrijven op de website.
Zo blijf je op de hoogte van het laatste verenigingsnieuws, komende activiteiten, leuke wedstrijden, nieuwe gidsen en zoveel meer.
Nieuwjaarswandeling – Lotenhulle-Poeke
Zondagmiddag 14U00 op de parking naast de kerk in Lotenhulle. Massa mensen daar, is dat allemaal voor de wandeling van de Smokkelaars? Gelukkig niet, een deel van de mensen is voor de activiteit van de Kwb.
We starten met een goed gevulde groep aan de boom waar Guido Gezelle ooit zat te schrijven en stappen het westelijk gedeelte van Lotenhulle. kapelletjes en Herenhuizen zijn op ons pad.
Bijna goed halfweg passeren we het Poekekasteel aan de voorkant. Daar haalt bijna iedereen zijn fototoestel boven. Eventjes gaan we langs het Gr pad 129 die richting Kanegem loopt.
In Poeke dorp slaan we af net voor het voormalige Godshuis. Daarachter is de Hondenschool Habitus. Daar ontvangt de voorzitter en Maldegemnaar Marc Basslé ons en wordt er gedronken op het nieuwe wandeljaar. Patricia deelt haar cake uit en drinken er eentje op het nieuwe jaar. Met de nieuwe gezichten worden er de eerste contacten gelegd.
Na de rust komen we aan de zijkant van het Poekekasteel, waar we nog een betere blik kunnen nemen. Zonder aarzelen geeft Carlos een woordje uitleg van het kasteel.
Kronkelend stappen we verder door het bos richting start.
No images have been tagged.
Allen bedankt om zo mooie wandeling met elkaar te delen.
Verkenning Basse-Wavre van 12 juli ’19
Pas half tien stap ik in Basse-Wavre van de trein.
William stuurde een wandelroute door, ’t is vrijdag-wandeldag, tijd voor een verkenning.
Van het station in oostelijke richting, de Dijle over. Amper een kilometer verder laat ik asfalt en beton achter mij. Voorlopig volg ik de “Promenade du Grand Tour”.
Via een mollegang duik ik onder de N 25 door, stap verder door de bosrand met af en toe doorkijkjes over uitgestrekte golvende graanvelden. Dyon-le-Val ligt er verlaten bij. Kerkje, een enorme vierkantshoeve, een straatje met oude huisjes en we zijn er door. In open veld zijn de wegbermen schilderijtjes; stillevens vol bloemen, vol kleur. Smalle, diep ingesneden holle wegen zorgen voor een beetje schaduw.
Dwars door een tarweveld kom ik uit bij het riviertje “le Train”. Oversteken en dan langs de “Ry de Hèze” naar het dorpje Hèze, deelgemeente van Grez-Doiceau.
Ik eet mijn boterhammen op, op een stapel boomstammen aan de rand van het Bois de Glabais en vervolg mijn route langs stille veldwegels. Even voor Bonlez kom ik terug bij “le Train”.
Ik volg stroomafwaarts, terwijl in de verte Thor en Wodan de kleine patatjes uitgieten op de zolder. Als de kleintjes op zijn worden ook de grotere uitgegoten en meteen gespoeld. Het giet.
Gelukkig biedt een overjaarse vlier doorgroeid met klimplanten voldoende beschutting en duurt de bui niet lang. Als ik verderga trakteert de begroeiing mij op het extra water waar het mij zo even voor spaarde. In Bonlez gaat de GR links door het dorp maar ik besluit “le Train” te volgen langs een klein paadje dat door de regen verrassend glibberig blijkt.
Als ik terug op het rood-geel kom blijkt het pad ondoordringbaar. Netels en bramen staan metershoog en druipend nat. Een stuk asfalt is het gevolg, maar ook het vervolg is niet altijd evident want de netels hellen door het gewicht van het water over naar het pad.
Aan de rand van Dion-le-Val kom ik bij een ijsjeszaak. Zoiets kun je niet zomaar voorbijlopen bij warm weer.
Het smaakt. Daarna verder langs de Ancien Chemin de Nivelles. Op een kruispunt staan twee kapelletjes. Alletwee ferm toe, met een hangslot… dit terwijl het onweer dreigt. Ik haal het niet tot onder de N 25 en ben gedwongen om, op mijn hurken, met regenjas en paraplu, te schuilen achter een boom. Het pad wordt herschapen in een beek.
Ook dit duurt niet echt lang en in Basse-Wavre vind ik een café om even te bekomen.
Deze wandeling gaat door op zondag, 21 juni ’20.
Tochtverslag: Wespelaar – Mechelen
Vanaf het station van Wespelaar zoeken we de rood-witte tekens op van GR 128.
We lopen een stukje langsheen de spoorweg maar kiezen dan voor onverhard, langsheen de Lobeek. De vele regen van de voorbije dagen zorgde voor een drassige en glibberige ondergrond en we zigzaggen over het pad zoekend naar de minst natte delen.
We kruisen de Haachtse Steenweg en gaan via halfverharde paden verder, door open landschap afgewisseld met stukjes bos.
Op de Rijmenamse Steenweg zorgt de Binnebeek voor verwarring. We zijn nog niet bij de Dijle; nog een stukje verder, voorbij kasteel Hollaken komen we er aan.
Langs een grindpad volgen we de grillige, kronkelende stroom. We passeren een aantal bunkers, getuigen van de tweede wereldoorlog. De Dijle is hier nog onderhevig aan het getij en stroomt krachtig richting monding.
Het begint te regenen, eerst af en toe een beetje, later onophoudelijk. Het open terrein en de wind op de dijk maken het niet gezelliger.
Bij de brug van Muizen, na 14 km, zijn we met onze natte kledij toch welkom in het café op de rechteroever. Ze hebben er lekkere zelfgemaakte soep én drank in overvloed.
De pauze doet deugd, efkes zitten, warm en droog, met een hapje en een drankje, in een karaktervolle omgeving.
Als we buitenkomen regent het nog. We lopen een stukje door het Mechels Broek en komen opnieuw uit op de dijk langsheen de Dijle.
Net voor Mechelen steken we over naar de andere oever. We negeren de verbodstekens op een open hek, stuiten even verder op een tweede hek, ditmaal gesloten. We keren op onze stappen terug en botsen op de bewaker, die we net tegenkwamen buiten het domein en niets zei. Hij is helemaal niet opgezet met onze aanwezigheid (maar vergeet dat hij zijn terrein achterliet met open hek); hij sloot zelfs de poort achter hem. We zitten opgesloten!
Zo gemakkelijk laten we ons niet vangen en even later staan we allemaal buiten het hek en kunnen we de laatste kilometer naar Mechelen, doorheen de Kruidtuin, afstappen.
Het was een natte wandeling, met vrij veel verhard, maar we konden onze benen even strekken en het was uiteindelijk toch gezellig.
Tochtverslag Hunsrück 2019.
09 tot en met 12 november. Idar-Oberstein – Sohren.
09/11/2019: Idar-Oberstein => afhaalpunt Fiscbach.
10.6 km – 2.26 uur in beweging, 3.20 uur onderweg; 518 m stijgen – 531 m dalen
Rond 14.00 uur verlaten we het station van Idar-Oberstein.
We doorkruisen het centrum en na amper 100 m gaat het al steil bergop. De burcht die we van beneden hoog boven het stadje zagen liggen komt snel naderbij.
Van op de parking bij het kasteel hebben we een prachtig uitzicht over de wijde omgeving.
We dalen een beetje, verlaten de verharde weg, ronden een vijvertje en trekken verder door een kleurrijk bos over een pad verstopt onder een dikke laag bladeren.
Steeds op en af over kronkelende bospaadjes trekken we verder. Het kleurenpallet is overweldigend; van geel naar bruin over oranje, alle tinten zijn aanwezig.
Op de Gilzberg worden de “rappe stappers” vooruitgestuurd. Ze zijn al aangekomen in het hotel voor wij het afhaalpunt bereiken.Tegen dan is het aardedonker en de laatste meters was de kronkelige afdaling, over een donker beukenbladerdek, amper zichtbaar.De baas van het hotel is na een kwartiertje wachten terug voor de tweede rit en het is duidelijk dat hij de route al meerdere keren aflegde.
In het hotel is het druk, druk, druk… de dorstigen laven is niet de grootste prioriteit.
10/11/2019: Afhaalpunt Fischbach => Hotel Forellenhof, Reinhardsmuhle.
23.6 km – 5.35 uur in beweging, 7.14 uur onderweg; 1129 m stijgen – 1025 m dalen.
Om 09.00 uur stipt worden we allen samen teruggevoerd naar Fischbach.
Terwijl we de weg oversteken doen 3 hertjes honderd meter verder hetzelfde.
Al direct gaat het bergop maar aangezien we deze avond in hetzelfde hotel slapen lopen we met een minimum aan bagage op onze rug. Het gaat vlot!De mist blijft hardnekkig hangen; van vergezichten is dus geen sprake.
Op een lange rij, waarvan de eersten al verdwijnen in de mist, lopen we door de weiden.
Daarna gaat het terug bergaf, het bos in, naar de Hosenbach. Daar eten we een eerste hapje, drinken een eerste aperitiefje.
Rond de middag komen we in Herrstein; een mooi klein stadje met stadspoort, smalle kasseistraatjes met vakwerkhuizen. Prachtig! Bovendien vinden we er een restaurant waar we welkom zijn voor een drankje… als we niet te lang blijven plakken! Weissbier, verse soep.. alleen efkes zitten doet al deugd.
Nadien gaat het bergop, voorbij de burcht, terug het bos in. Mooie kleuren, overal blaadjes… een streepje zon zou alles extra opfleuren.
Boven lopen we opnieuw door de weiden, de mist is even wat minder, de vergezichten reiken wat verder. Bossen rondom met dorpjes verscholen in de valleien.
Een eindje voor het hotel verlaten we de route, kiezen voor een alternatief, terug bergop het bos in. Al spoedig zien we het hotel onder ons liggen en een kwartiertje later zijn we binnen.
11/11/2019: Hotel Forellenhof => Hotel Schatulle, Laufersweiler.
23.1 km – 5.08 uur in beweging, 7.37 uur onderweg; 928 m stijgen –
718 m dalen.
Opnieuw starten we bergop, opnieuw is het mistig.
We volgen een prachtig pad, holle weg doorheen bos, naar de “Blei- und Zinkertzgrübe” hogerop. Een restje smalspoor eindigt abrupt boven de afgrond.
Aan de overzijde, op een uitstekende rotsrichel in een bocht van de Hahnenbach, ligt de ruïne van de Schmidtburg. We vervolgen over de “Suppenträgerwege”, oude paadjes waarover de kinderen vroeger soep brachten naar hun vader die in de ertsmijnen werkte.
Een eind verder in het bos komen we aan de oprijlaan naar het kasteel waar twee indrukwekkende figuren de wacht houden. Geen heerschappen om in het donker te ontmoeten. Bergop, bergaf stappen we verder door een prachtig bos.
In Rhaunen verlaten we de route, maar het verhoopte café ontdekken we niet. Na een paar kilometer asfalt vinden we opnieuw de SH-tekentjes.
We maken nog een rondje omheen Laufersweiler alvorens in hotel Schatulle binnen te vallen. Het wordt drummen rond de bar.
12/11/2019: Hotel Schatulle => Sohren.
13.3 km – 2.48 uur in beweging, 3.13 uur onderweg; 312 m stijgen – 343 m dalen.
De uitspattingen van gisterenavond werken nog wat na; bovendien valt er een lichte miezer die de paadjes niet alleen nat maar ook glad maakt.
In de buurt van Niederweiler komen we op de Alte Römerstrasse of de Ausoniusstrasse, een Romeinse heirweg die Trier verbond met Bingen in het Rijndal. We volgen die nu eens rechts ervan dan weer links. We doorkruisen Dill, met Burgruïne en komen even verder terug op de heirweg. Een replica van een wachttoren kijkt er uit over het landschap.
We slaan linksaf, lopen langs de vroegere spoorlijn naar Sohren. Geen wonder dat ik hier geen treinverbinding vond; boompjes en onkruid overwoekeren de rails.
In Sohren duiken we een pitazaak in waar we met onze rugzakken de helft van het etablissement innemen. Een hapje en een drankje later begeven we ons naar de parking van de Norma waar de taxi ons opwacht. Een half uur later zijn we in Bullay. Onze trein is geschrapt, een shortcut via Luxemburg wordt niet aanvaard, dus rijden we via Trier, door de Eifel naar Keulen en zo naar Brussel.
Veel trein voor ons geld!
Vernieuw uw lidmaatschap!
Bij deze nodigen we jullie uit om je lidmaatschap voor “de Smokkelaars” te vernieuwen.
Lid worden van de Maldegemse wandelgroep zonder verzekering, maar voor het ganse gezin. Korting op verschillende activiteiten.( 5€ met vermelding “Lid”).
Wil je bovendien verzekerd zijn tijdens je activiteit, dan heb je de keuze uit onderstaande mogelijkheden via: Gezinssport Vlaanderen.
– Met Gezinssportvlaanderen, ben je verzekerd tegen lichamelijke ongevallen bij activiteiten De verzekering geldt tijdens de activiteiten ingericht door de vereniging waarbij je aangesloten bent.
10€ met vermelding “C” (met lidgeld Smokkelaars wordt dit dus 15 €)
Per bijkomend gezinslid ouder dan 18 jaar 10 € extra met vermelding “B”.
jonger dan 18 jaar 7 € extra met vermelding “B”.
– Wenst u een 24 op 24 uur verzekering tegen lichamelijke ongevallen tijdens wandelen, fietsen, joggen, fitnessen en zwemmen! 25 € met vermelding “S”. (met lidgeld Smokkelaars 30 €)
24 op 24 uur verzekering tegen lichamelijke ongevallen tijdens wandelen, fietsen, joggen, fitnessen en zwemmen, voor gans het gezin. 45 € met de vermelding “SG”. (met lidgeld Smokkelaars 50 €)
Het lidmaatschap loopt dan tot eind december van het volgend jaar.. Voor de abonnementen B, C, S en SG ( vermelden op overschrijving aub) kan er via de mutualiteit een korting bekomen worden ( ongeveer 15.00 € per persoon, afhankelijk van de mutualiteit). Het formulier vind je op de website van je mutualiteit. In de toekomst krijg je dit automatisch toegestuurd via Gezinssport Vlaanderen.
Alle bedragen mogen gestort worden op rekening van De Smokkelaars Maldegem, Oude Gentweg 55A, 9990 Maldegem. Iban: BE470010 4894 6680 Bic GEBABEBB
Wie zich al opnieuw heeft aangesloten mag dit bericht negeren.
50 jaar Smokkelaars!!!!!!!!!!
Op 21 juli 1969, in de vroege morgenuurtjes, terwijl Armstrong zijn eerste stappen op de maan zet, wacht in het praathuis een groep jonge en minder jonge lui op een autocar, die hen naar het Zwitserse Ayer zal voeren, waar ze hun wandelvakantie zullen doorbrengen. Meteen is de wandel- en trekkersgroep, die la- ter de naam “De Smokkelaars” zal meekrijgen, uit de startblokken vertrokken.
Proficiat Smokkelaars!!!!
Foto’s Archiennes – april ’19
Foto’s: GR wandeling Lens – Mons van zondag, 30 september ’18
De trein Oostende – Brussel heeft zoveel vertraging dat we, zelfs lopend, onze aansluiting niet halen.
Gevolg: wij terug naar af, koffietje drinken in de Zuid, en Jef, helemaal alleen, op weg naar Brugelette.
Een uur later lukt het toch. We rijden Brugelette voorbij, stappen af in Lens en knippen zo ruim 6 km van onze tocht.
Het is ondertussen bijna half twaalf, maar de zon schijnt en de uitzichten over de weiden en het akkerland zijn prachtig. Nu en dan een stukje bos zorgt voor afwisseling.
In Erbaut, bij het monument voor de gesneuvelden, treffen we drie bankjes die ons uitnodigen voor de lunchpauze.
Zalig in de zon!
We vervolgen onze weg, nog steeds door open veld. Voorbij Erbisoeul lopen we een tijdje evenwijdig met de spoorweg en komen dan in het bois de Ghlin; mooie dreven met metershoge beuken. De beukennootjes knarsen onder onze schoenen.
In Mouligneau verpozen we even op het terras rechtover het kapelletje alvorens de laatste kilometers naar Mons aan te vatten.
We blijven in het bos, steken daarna via een voetgangersbrug de E 19 over en via de spoorwegbrug het kanaal Nimy- Péronnes. Met een wijde bocht lopen we rond le Grand Large en zien dan reeds het station van Mons aan de rechterzijde opduiken.
Als we naderen blijkt dat er nog wel een en ander moet gebeuren voor de officiële opening kan plaatsvinden!
