Met het bestuur van de Smokkelaars willen we graag en blijvend aandacht geven aan veiligheid tijdens onze activiteiten en dat in de brede zin van het woord. We gaan dit ook onder de aandacht blijven brengen in de volgende edities van deze nieuwsbrief, maar ook tijdens onze wandelingen. Een eerste aanzet was onze EHBO avond voorafgaand aan de “zurkel wandeling” in februari waar Dino en Godfried ism het Rode Kruis Maldegem ons informeerden over reanimeren en defibrilleren. Het doet ons ook deugd vast te stellen dat er onder onze leden meerdere gebrevetteerde eerste hulpverleners zijn, en dat er bij onze activiteiten altijd wel iemand van hen aanwezig is. Een ongeval is immers vlug gebeurd…
Zo behaalden onlangs nog 3 van onze leden hun officiële brevet na het volgen van de opleiding “eerste hulp” en “Helper” bij het Rode Kruis. Zij mochten hun brevet in ontvangst nemen door onze burgervader Koenraad De Ceuninck. Proficiat Sabine, Annick en Rika!
Vergeet AUB die aansteker of kaars om iets te ontsmetten!
IS ER IN DE NABIJE OMGEVING KRAANTJESWATER OF ANDER DRINKBAAR WATER BESCHIKBAAR?
JA ER IS WATER BESCHIKBAAR
1. Reinig de open blaar en de wondomgeving met stromend water. Gebruik bij voorkeur lauw water.
2. Richt de waterstraal rechtstreeks op de open blaar om het vuil uit de wonde weg te spoelen.
3. Wrijf indien nodig lichtjes in de wonde om hardnekkig vuil eruit te halen. Gebruik daarvoor een steriel kompres.
4. Dep na het spoelen de omgeving van de wonde droog, bijvoorbeeld met een zuivere handdoek. Raak daarbij de wonde niet aan.
5. Neem de losse velletjes vast met een pincet en knip deze dicht bij de intacte huid af. Ontsmet hiervoor je schaar en pincet.
6. Bedek de open blaar na het reinigen, bijvoorbeeld met een wondpleister, een steriel kompres of een tweedehuidverband
7. Trek je wegwerphandschoenen uit en was of ontsmet je handen nadat je eerste hulp verleend hebt.
NEE ER IS GEEN OF TE WEINIG WATER BESCHIKBAAR
1. Reinig de open blaar en de wondomgeving met een waterig, niet-verkleurend ontsmettingsmiddel. Spuit het ontsmettingsmiddel op de open blaar en op een kompres; dep ermee op de wonde.
2. Wrijf indien nodig lichtjes in de wonde om het vuil eruit te halen. Als er veel vuil in de wonde zit, moet je regelmatig een nieuw kompres nemen en voldoende ontsmettingsmiddel gebruiken.
3. Als er geen vuil meer in de wonde zit, ontsmet je de wonde nog een laatste keer met een zuiver kompres.
4. Dep na het ontsmetten de omgeving van de wonde droog, bijvoorbeeld met een zuivere handdoek. Raak daarbij de wonde niet aan.
5. Neem de losse velletjes vast met een pincet en knip deze kort bij de intacte huid af. Ontsmet hiervoor je schaar en pincet .
6. Bedek de open blaar na het ontsmetten, bijvoorbeeld met een wondpleister, een steriel kompres of een tweedehuidverband.
7. Trek je wegwerphandschoenen uit en ontsmet je handen met handalcohol nadat je eerste hulp verleend hebt.
Hierbij wat meer nieuws over de vzw die werd opgericht. Voortaan worden de wandelactiviteiten van De Smokkelaars geregeld onder de paraplu van vzw DSM (De Smokkelaars Maldegem) met als ondernemingsnummer 1001.840.447, en als zeteladres Jef Tinellaan 12, 9990 Maldegem. Vroeger was eerder sprake van een feitelijke vereniging.
De structuur van een vzw vraagt wat meer inzet van de bestuursleden, meer structuur en meer formaliteiten, maar dat hebben we er voor over omdat we geloven dat iedereen beter af is. Het wandeldoel is duidelijk en vooral het is niet meer zo dat bijvoorbeeld elke deelnemer aan een wandeltocht in zijn privévermogen kan worden aangesproken als er iets verkeerd gaat. Niet de individuele leden, maar de vzw is nu verantwoordelijk voor de organisatie van de activiteiten.
Doordat de wandeltochten met grotere groepen plaatsvinden en ook al eens verder gaan, verhoogt de kans dat er ooit eens iets misgaat. Dat willen we natuurlijk vermijden, maar we willen ook dat iedereen zo optimaal mogelijk beschermd is.
Voor meer informatie over de vzw en de consequenties kan je altijd Peter Naessens aanspreken op een wandeltocht of je stuurt een e-mail naar info@smokkelaarsmaldegem.be.
Gewezen voorzitter Eric Van Gucht is op 2 december 2023 op 91-jarige leeftijd overleden. Hij was voorzitter van onze wandelgroep Smokkelaars Maldegem in de periode in de jaren zeventig tot 2014.
Ben je nog geen lid, maar wil je het alsnog worden, dan betaal je €15 per persoon op de rekening BE47 0010 4894 6680 van wandelgroep De Smokkelaars Maldegem met vermelding van de namen van de nieuwe leden. Je kan dan ook best een e-mail sturen naar onze ledenverantwoordelijke Patricia Dewaele: patriciadew@hotmail.com met de namen van de te verzekeren personen.
We zetten de voordelen van het lidmaatschap nog eens op een rijtje:
* Deelname aan op maat gemaakte wandeltochten met sociaal tintje.
* Deelname en indien mogelijk korting op de groepsactiviteiten zoals bijvoorbeeld de Stoverijwandeling en Het Smokkelaarscafé;
* Gratis nieuwsbrieven en informatie via de website (https://www.smokkelaarsmaldegem.be )
* Verzekerd zijn tot eind 2024 tijdens de uitoefening van je wandelactiviteiten (zowel individueel als in clubverband);
* Betere bescherming door vzw-structuur DSM;
* Korting bij de activiteiten van andere aangesloten clubs;
* Een gratis abonnement op het tijdschrift Walking Magazine (4/jaar);
Retranchement is een vroegere fortificatie langs het Zwin die de toenmalige Nederlanden en de doorvaart van het Zwin naar steden als Sluis en Damme moest beschermen tegen de Spanjaarden. Retranchement (verschansing) bestond eigenlijk uit twee verbonden forten, Fort Nassau en Fort Oranje. Momenteel zijn de restanten van deze forten nog steeds verbonden door een wandelroute. Daarnaast vinden we nog de Wallen, een protestants zaalkerkje en een houten standerdmolen terug in dit bezienswaardig vestingdorp.
Deze wandeling loopt van Retranchement, Cadzand Dorp, Cadzand-Bad en het Natuurgebied het Zwin.
Bij deelname schrijf je het gewenste bedrag naar rekening van “De Smokkelaars Maldegem: BE47 0010 4894 6680 en vermeld je “stoverijwandeling”. Na de wandeling, kunnen we napraten na met een aperitiefje in Oud St. Jozef, daar aansluitend om 19u de heerlijke frietjes met stoverij. Inschrijven kan tot 28 november ’23 en sympathisanten zijn ook welkom.
5 dagen wandelen vanuit Bad Honnef “Das Siebengebirge “
Voor de 4de maal trek ik in het najaar mee om enkele dagen te wandelen in Duitsland.
Na de Hunsruckweg en de Burgruïneweg langs de Rijn zijn we deze herfst terug aan de Rijn nl in het Siebengebirge gebied. Een streek dat ongeveer 10km ten zuiden van Bonn ligt en aan de andere kant van de Rijn. Mooie bossen met valleien (bachs), rotsen, holle wegen, toppen met uitzichten, wijngaarden, …
We kiezen dit jaar om rondwandelingen te maken, gemakkelijk voor verplaatsingen, keuze over.
Het gebied wordt gekenmerkt door toppen zoals de naam reeds doet vermoeden. De Petersberg, Hirschberg, Falkenberg, Oelberg, Geisberg, Weilberg, Leyberg , Löwenberg, …zijn de voornaamsten.
Op zaterdag doen we na de picknick een eerste rondwandeling vanuit Oberdollendorf en maken meteen kennis met enkele stevige klims naar oa. de Petersberg . Deze berg ademt historie uit. In de 2de wereldoorlog was dit een ziekenhuis en nu fungeert het als een luxe hotel onder meer zeer intrek om hoogwaardigheidsbekleders uit de ganse wereld onder te brengen bij staatsbezoeken (Bonn zeer dichtbij) ook Queen Elisabeth was er ooit. Er staat een mooie kapel, daterend uit 1763 met mooie plafond fresco’s. De moeite voor de klim.
De zondag brengt ons naar Bad Honnef. We komen op de middag aan de Löwenbergruine: wat een uitzicht over Rijn enerzijds en anderzijds bossen. De zon breekt door om tijdens onze tochten niet meer te verdwijnen. De terug tocht brengt ons via andere toppen naar het Tretschbachtal, die doet ons onmiddellijk denken aan de Ninglispo in ons eigen landje.
Onze volgende dagtocht brengt ons naar het Kasbachtal met een smalspoor van enkele kilometers. Iets zuidelijker gelegen gaan we in Unkel van start met een “trappen klim “die ons onmiddellijk weg brengt van de Rijn. Op en neer, holle wegen, dorpen, vergezichten meer moet dat niet zijn. Op de terugweg spoeden we ons naar brouwerij Steffens, waarvoor we heel wat pijltjes zagen: “Montag Ruhetag”! Geen andere horeca in het dorpje en we besluiten dan maar naar het notel terug te keren. Op de terug weg zien we aan de overkant van de Rijn Remagen en de overblijfselen van een brug liggen. Dit is waar de geallieerden in op 7 maart 1945 nog net de Rijn konden oversteken om Hitler te verslaan. Er is nu een bezoekerscentrum in ondergebracht.
Op dinsdag gaan we van start aan ons hotel naar de beroemde Drackenfells ruïne op 321m hoogte. We zien deze vanuit het dorp: stevig klimmen. We nemen de oostelijke zijde om verder te wandelen en komen na enkele bezienswaardigheden oa aan de Rosenau ruïne, daterend uit de 13de eeuw. Na terug stijgen en dalen komen we in Königswinter terecht, vlak aan de Rijn op een mooi terras voor koffie en taart, getrakteerd door onze jarigen. Bedankt en lekker! Na de rust mogen we terug klimmen want het Drackenfells slot staat nog op het programma. De klim naar 265m is lastig. Helaas te laat om nog slot en tuinen te bezoeken. Het zal voor een volgende keer zijn want de beelden laten iets heel moois vermoeden. We gaan verder stijgen tot we terug aan de Drackenfells ruïne komen, deze maal vanuit noordelijke richting. We zien de enorme verankeringen die gebeurd zijn om de ruïne te beschermen tegen verval. Het lijkt wel een abstract kunstwerk. We kiezen vanaf de ruïne het pad van deze morgen en dalen terug af naar Schöndorf, naar ons hotel “Weinhaus Hoff”.
We besluiten een iets vlakkere wandeling te doen op woensdag. We hadden een folder ontdekt voor een 42km lange Kapellenweg met daarop 3 rondwandelingen van ongeveer 14km ieder. Het werd de blauwe variant, gekenmerkt door “Bergbau, Bäche en Handelswege” met hier en daar een stukje aangebreid. Iets anders dan onze vorige tochten maar niet minder mooi!
Ik wil nog meegeven dat dit natuurpark een geliefkoosde uitvalsbasis was voor de natuurtochten van Beethoven; hij was tenslotte geboren en getogen in het nabije Bonn. Er is een bewegwijzerde wandeling (groen vierkant met een witte B in) die langs de mooiste punten in het zevengebergte gebied komt met info-tafels over de tochten van deze componist. We lazen dat hij er de inspiratie vond voor zijn “Pastorale”. Wandelwegen van top naar top, berg naar berg, culinair goed en lekkere wijnen. Goed bereikbaar, goed bewegwijzerd met stenen- inzetten in rotsen op kruispunten met km aanduidingen. Een ware ontdekking en een aanrader!
We hadden na 5 dagen stappen 135321 stappen op de teller, goed voor ongeveer 90km op en af. De uitgebreide voorbereiding van Luc heeft 100% geloond! Op naar volgend jaar!
Martine, Luc, Christine, Raf, Patriek, Magda en Frans
Ivan Van Laere die al verschillende tochten heeft geleid voor onze club organiseert met zijn club “De marsmannekes” een uitgepijlde tocht te Zomergem, die door vele kerkwegels en paden loopt.
Samenkomst: om 13U30 aan hetOud St-Jozef,Mevr Courtmanslaan 92,9990Maldegem, achteraan opde parking, om vandaar verder te carpoolen naar de start.
Start van de wandeling om 14u00 ter hoogte van de inschrijvingen in de Polyvalente zaal Sporthal Den Boer
Den Boer 17 9930 Zomergem (Lievegem) Bekijk op kaart Kostendelend meerijden: 4€ Deelname wandeling: 1,5€ voor de leden
Tochtleiding: Freddy De Rycke
Algemene info via: freddyderycke@gmail.com of via 0486334056
Lapscheure is een landbouwdorp dat door haar geïsoleerde ligging een oase van rust voor mens en dier. De overblijfselen van het Middeleeuwse krekengebied zijn hier nog duidelijk aanwezig, wat de nodige waterdieren en trekvogels aantrekt. Wij bezoeken eens deze mysterieuse hoek van West-Vlaanderen.
Samenkomst: Om 13U30 op de achteraan parking van het Oud St-Jozef, Mevr Courtmanslaan 92, 9990 Maldegem, om vandaar verder te carpoolen naar de start. Start wandeling om 14U00 Aan de Heilige-Drievuldigheids- en Heilige Christianuskerk, Lapscheurestraat, 8340 Lapscheure Afstand: 10 Km
Kostendelend meerijden: 4€ Tochtleiding: Freddy De Rycke
Algemene info via: freddyderycke@gmail.com of via 0486334056
Deelname van de kosten: gratis.
Ondanks dat het een middagwandeling is kan het vroeg beginnen schemeren.
Maak gebruik van fluo hesjes tijdens de wandeling!
Het is de derde dag. De nachtrust heeft ons deugd gedaan. We zijn klaar voor de zwaarste en langste tocht van de vakantie. De eerste km’s zijn asfalt. Niet meteen de ondergrond die we verkiezen, maar we kunnen rustig de spieren loslopen. Bovendien kunnen we volop rondkijken en foto’s nemen van de kloof die beneden tussen de rotsen kronkelt. Er is ook tijd voor een omslagfoto voor de FB-pagina van de Smokkelaars.
Na dit intermezzo kunnen we algauw een pad nemen richting La Palud-sur -Verdon, een typisch Frans dorpje gedomineerd door een kasteel waar de toeristische dienst is gehuisvest. Bij de buurtwinkel slaan we onze picknick in en genieten we van een koffie, met zicht op een knaloranje lamborghini. Maar er is niet veel tijd voor getreuzel, er liggen nog wat hoogtemeters voor ons. Terwijl we op de flank van de berg een bergpad volgen, krijgen we vergezichten te zien en een kudde bonte koeien die graast tussen de bomen. Gestaag daalt de Verdon naar Lac de STE-CROIX terwijl wij stijgen en een eerste blik op het meer werpen vanop le col de Plein Voir (1 200 m).
Bij helder weer kan je hier ook le mont Ventoux zien, maar nu niet dus.
Voor we bij Moustiers-Sainte-marie zijn staan er echter nog een aantal cols op het menu, waaronder col de L’âne (1 095 m) en signal de l’Ourbès ( 1 216 m). Deze laatste is een echte beklimming tussen de rotsen en dichte buxusstruiken. Van wandelen is hier geen sprake. Een aankomend onweer maakt het allemaal wat spannender wanneer we opnieuw 700 m moeten afdalen naar de weg. De laatste km’s naar het dorp worden afgelegd op karakter. Ondertussen zijn de rappe mannen al een terras aan het innemen bij een pizzeria. Net voor 18u krijgen we nog de kans een pizza als hapje te bestellen voor de zaak even later sluit. Logeren doen we vlak bij de cascade in een prachtig hotelletje dat we meteen kleur geven door onze was buiten te hangen.
Dag 4 starten we met een dauwwandeling door het hoge gras op weg naar de oever van Lac de STE-CROIX.
Het water nodigt uit voor een zwempartij maar het is nog vroeg en daarboven ligt een plateau te wachten. Het is een pittige klim onder de stralende zon en tegen de middag staan we redelijk bezweet op het plateau aan de rand van een lavendelveld. Tijd voor een lunchpauze en meteen laten we de was nadrogen op de lavendel. Tijdens het eten komen nog een man en vrouw boven, waarvan de vrouw ons meteen aanspreekt. Meer zelfs, het wordt een echte ondervraging; wie zijn wij, wat doen wij, wat drijft ons,… ? Alleen Ilse (die de boekskes leest ) beseft dat we met Francesca Vanthielen te maken hebben. Niet alleen presenteert zij op kanaal-Z maar wandelt zij graag en veel. Zij kiest voor een route dwars over het plateau terwijl wij verder het meer volgen op het plateau. Een rustige route tussen de lavendelvelden op verschillende plaatsen die verschillende uitzichten op het blauwe meer biedt.
Het is inderdaad rustig wandelen maar wel schrikken wanneer uit het niets een zweefvliegtuig langs achter overvliegt op amper enkele meters om even verder te landen. Even verder waarschuwt een bord voor wat we al ervaren hadden. Zonder verdere calamiteiten dalen we op het einde van de dag weer af naar het meer voor een duik bij Ste-Croix -du-Verdon. Maar het enige onweer van de dag verandert de plannen. Terug omhoog naar het hotel dan maar en het zwembad in voor verkoeling. De hoteleigenaar blijkt een Belg te zijn met een liefde voor Karmeliet en grote glazen. Nog nooit eerder een halfliterglas van Karmeliet gezien.
‘s Morgens kunnen we ontbijten met zicht op het meer. Het is “zon” dag en het wordt een korte wandeling naar onze chambre d’hôtes die ondergebracht zijn in een boerderij midden in de velden.
Op die velden zien we vandaag naast de traditionele gewassen ook velden vol knalrode klaprozen en kuddes schapen vergezeld van grote witte herdershonden die ons duidelijk maken dat we best afstand houden.
De chambre d’hôtes is voor ons alleen en heeft diverse kamers. Gaande van een ruime luxekamer met een bad op pootjes, een ruime kamer in een schuurtje tot een achterkamertje met twijfelaarke. Ik offer mij op om met Briek het twijfelaarke te delen. “Reislijder” zijn krijgt hier een andere betekenis.
We worden niet alleen welkom geheten door Frank en Cajou , maar ook door hun herdershond. Die brave loebas krijgt meteen alle aandacht. ‘s Avonds genieten we van table d’hôtes in de eetkamer en slagen we erin luidruchtiger te zijn dan Fransen en Italianen volgens onze gastheer Frank. Na een avond geanimeerde gesprekken over diverse onderwerpen gaan we onder de wol.
Onze voorlaatste dag: vandaag is ons reisdoel St-Martin de Brömes, een dorpje gelegen aan Le Colostre, een zijriviertje van de Verdon. Ook nu weer kunnen we genieten van bloemenpracht op de akkers.
We lopen enkele km’s op een plateau. Daarna dalen we af naar Esparron-de-Verdon door een arboretum met de 15 meest voorkomende bomen van de streek. Een kasteel bewaakt de smalle steegjes van het dorp. Op een terras met zicht op de Ravin d’albiosc pauzeren we even . Bij de broodjeszaak naast de deur kunnen we terecht voor een belegd broodje.
Voorzien van drank en eten zetten we de weg verder door de heuvels naast het Lac d’Eparron. Het meer wordt gevormd door een dam die we dan ook te zien krijgen kort voor we Saint-Martin-de-Brömes bereiken. In Hotel restaurant La Fontaine worden we goed ontvangen. De kamers zijn eenvoudig en het restaurant heeft een mooi aanbod. Ik laat me de Tartare de boeuf smaken terwijl anderen zich wagen aan cassolette de cuisses de grenouilles persillées. Morgen is het zover: de laatste dag.
Die laatste dag begint met een lekker ontbijt waarna we het dorp verlaten om de omliggende heuvels in te trekken. Tegen de middag zakken we af naar de vertrouwde Verdon. Bij Gréoux-Les-Bains is de Verdon een klein kanaal , getemd door de diverse dammen onderweg. Zij lijkt in niets meer op die woeste rivier die we enkele dagen geleden zagen. Op het terras aan het drukste rondpunt is het opnieuw wennen aan auto’s en vrachtwagens. Het besef komt dat het einde nadert. Nog een laatste keer een supermarkt binnen voor baguette, jambon, bananen en snelle suikers .
Het laatste stuk wordt ingezet. We laten het kasteel van de tempeliers links liggen. De Heilige Graal nemen we wel een volgende keer mee. Nog een laatste heuvelrug over en dan zien we ons einddoel Manosque liggen. Het landschap deint uit in de brede vallei van de Durance.
De laatste km’s lopen langs een grote weg. Genieten zit er niet echt meer in, de hitte op het asfalt maakt het best lastig. De snelle jongens volgen nauwgezet de Gr4 die vlak voor Manosque nog even het groen opzoekt. Wij kiezen voor de kortste weg en treffen elkaar bij het busstation.
Na een goede douche trekken we nog de stad in voor het “laatste” avondmaal. Er is tijd om even de binnenstad te ontdekken. We dreigen eventjes verzeild te geraken in de betoging die de nationale stakingsdag voor behoud van de pensioenen afsluit. Maar de rust keert snel terug. Op de Place de l’Hôtel de ville laten we het ons smaken.
Afsluiten doen we met een terrasje op de Boulevard de la plaine. Ik heb ervan genoten en dank mijn medereizigers voor hun vertrouwen en praktische steun. Het is een ervaring die ik iedereen kan aanraden.
Praktisch:
Ik heb de TopoGuides La Haute Provence par les Gorges du Verdon ( La Route Napoléon à pied) als leidraad gebruikt. De etappes staan aangeduid met afstanden en duur. Bovendien staan er suggesties voor verblijven in. Voor de reis hebben we de tgv gebruikt vanuit Rijsel (Lille Flandres – Aix-en-Provence) en aansluitend de bus (samen te boeken) naar Manosque en dit in minder dan 6 uur. De eerste dag zijn we met plaatselijke bussen (1 overstap) in 2u 40 naar het beginpunt van de wandeling gereden.
Samenkomst: om 13U30 aan het
